Reklama

Vargas Llosa Mario

(ur. 1936)

pisarz peruwiański. W Limie ukończył studia z zakresu literatury i języka, następnie doktoryzował się w Madrycie. Wiele podróżował (Paryż, Londyn, Barcelona). W latach 1976-79 był przewodniczącym międzynar. PEN Clubu. W 1990 r., zaangażowany w działalność polit., kandydował na urząd prezydenta z ramienia jednej z partii prawicowych. W 1993 r. otrzymał hiszp. obywatelstwo. Znaczący ilościowo dorobek pisarski V.L. cechuje nowatorstwo formalne, złożona struktura, zacięcie psychol.-obyczajowe, podejmowanie tematyki polit., ukazywanie rzeczywistości współcz. Peru, w którym częstymi zjawiskami są przemoc, terror, nędza. Autor powieści: Miasto i psy (1963) - będącej głęboką, wnikliwą analizą zjawisk przemocy, gwałtu, kultu macho, Zielony dom (1966) - wyrosłej z inspiracji prozą W. Faulknera, Rozmowa w "Katedrze" (1969), Pantaleon i wizytantki (1973), Ciotka Julia i skryba (1977) - wykorzystującej wątki autobiogr., Wojna końca świata (1981), Kto zabił Palomina Molero (1983) - sięgającej do tradycji powieści kryminalnej, Historia Alejandra Mayty (1985), Pochwała macochy (1988), Gawędziarz (1989), Lituma w Andach (1993), Zeszyty don Rigoberta (1997). Ponadto twórca sztuki teatr. Seńorita de Tacua (1981), Chunga (1986), wspomnienia El pez en el agu (1993), esejów krytycznolit., m.in. o powieściopisarstwie G. Flauberta (Flaubert y Madame Bovary, 1975), G. Garcíi Mrqueza (García Marquez, historia de un Deicidio, 1971).

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama