jedno z koczowniczych plemion irańskich Sarmatów, przybyłe na przełomie III i II w. p.n.e. na stepy nad M. Azowskim; trudnili się gł. hodowlą; w III w. n.e. wspólnie z germańskimi Gotami dokonywali najazdów na bałkańskie prowincje cesarstwa rzym.; rozbici przez Hunów - jeden odłam A. przetrwał w górach płn. Kaukazu (Osetyńcy), pozostali wyruszyli wraz z plemionami germańskimi na zach. Europy; w początkach V w. założyli wraz z germańskimi Wandalami efemeryczne państewka na terenie Galii i Hiszpanii; tamże rozbici przez Wizygotów opuścili wraz z Wandalami Europę, przechodząc do płn. Afryki.
HUNOWIE, PÓŁNOCNOOSETYŃSKA AUTONOMICZNA REPUBLIKA, OSETIA PÓŁNOCNA, OLBIA