antropofagia, ludożerstwo
spożywanie ciała ludzkiego lub jego części. W starożytności k. był przypisywany ludom (często fantastycznym) zamieszkującym poza granicami cywilizowanego świata, od XV w. podróżujący po nowo odkrytych kontynentach Europejczycy potwierdzali jego istnienie u tzw. ludów pierwotnych. Etnologowie XIX w. uznali k. za zanikający przeżytek wczesnych faz rozwoju kultury ludzkiej. Współcz. podważa się wiarygodność wielu przekazów o k. wskazując na ich ideologiczny charakter, mający na celu uzasadnienie cywilizacyjnej wyższości jednej grupy nad drugą (np. zarzut dokonywania mordów rytualnych przez Żydów w celu uzyskania krwi niezbędnej rzekomo do wyrobu macy). Uważa się, że k. gastronomiczny - spowodowany niedoborami pożywienia lub chęcią jego uzupełnienia - stanowił margines ludzkich zachowań. Natomiast przyjmuje się (nawet w naszym wieku) sporadyczne występowanie k. rytualnego w Ameryce Płd. i Środk., Australii, wyspach Oceanii i w Afryce: spożywanie części ciała ludzi składanych w ofierze bogom (co niegdyś mieli też praktykować Aztekowie i Majowie). Może on przyjąć też formę k. pochówkowego - spożywanie części ciała osoby zmarłej śmiercią naturalną (także popiołów). Odmianą k. rytualnego jest też k. karny lub odwetowy polegający na spożywaniu części ciała wrogów lub jeńców wojennych, umyślnie w tym celu zabijanych. Wszystkie te formy k. podlegają ścisłym formom rytualnym i reglamentacji uczestnictwa (np. spożywanie części ciała tylko przez kapłanów lub wojowników). Ponieważ trudno wskazać na społeczność, która by praktykowała stale k. gastronomiczny i nie uzanawała jakichś norm zakazujących spożywania ciała ludzkiego, radykalni krytycy postulują uznanie zarzutów o k. za mit i zbadanie, co jest powodem jego utrzymania się w nauce i świadomości potocznej.
- kanibalizm, zjawisko polegające...
- KANIBALIZM,
- Amin Dada Idi, (1925-1998)