NIEMIECKI JĘZYK

należy do zach. grupy j. germańskich rodziny indoeuropejskiej; ponad 90 mln mówiących (w Niemczech, Austrii, Luksemburgu, Szwajcarii); liczne dialekty, podzielone na trzy gł. obszary gwarowe: dolnoniem. (Plattdeutsch) - na płn., wywodzi się z j. starosaskiego; średnioniem. (Mitteldeutsch) - użyty przez M. Lutra w jego przekładzie - i wysokoniem. (Hochdeutsch) - używane w centralnej części i na płd. Niemiec; ten ostatni stanowi podstawę współcz. ogólnonarodowego j.n., skodyfikowanego przez braci Grimmów; zabytki piśmiennicze od połowy VIII w.; j.n. przechodził wiele faz historycznych, przechwycił formy j. łac., franc., ang., wł., hiszp., zachodniosłowiańskiego.

• język szwabski, „język niemiecki”...
• GERMAŃSKIE JĘZYKI, grupa używanych przez...
• NIEMIECKI TEATR, wczesnośredniowieczne...