Biblia jako uniwersalne dziedzictwo kultury europ. i światowej inspiruje na różne sposoby poprzez nawiązania, kontynuacje, może być źródłem: myśli moralnej, rel., filoz. - rozwijanej lub podejmowanej w ujęciu polemicznym (np. Naśladowanie Chrystusa T. a Kempis, Wyznania św. Augustyna, Wielka Improwizacja z III cz. Dziadów A. Mickiewicza); wzorów osobowych (np. Drugie szczęście Hioba A. Kamieńskiej, Jezus z Nazaretu R. Brandstaettera); wątków i motywów fabularnych (np. Mistrz i Małgorzata M. Bułhakowa, Zbrodnia i kara F. Dostojewskiego); symboliki, metaforyki, frazeologii, rytmiki (np. w liryce nurtu metafizycznego J. Kochanowskiego, M. Sępa-Szarzyńskiego,
Z. Morsztyna, F. Karpińskiego, A. Mickiewicza, J. Lieberta, Z. Herberta); stylizacji gatunkowych: pastisz, parafraza, parodia, parabola, np. Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego A. Mickiewicza. Dla P. Claudela "Biblia jest Księgą natchnioną, na której uczyła się czytać chrześcijańska cywilizacja europejska, z której narody czerpały niewyczerpane bogactwo świętości i geniuszu, od katedr romańskich przez Kaplicę Sykstyńską po Mesjasza Hndla".
- Ableuchow Mikołaj Apołłonowicz, bohater symbolistycznej...