(łac. ex libris = z książki, z księgozbioru)
artystyczna nalepka z elementami grafiki i wkomponowanym nazwiskiem lub inicjałem właściciela; znak własności książki umieszczony na wewnętrznej stronie okładek. Pierwszy znany e. w postaci fajansowej tabliczki pochodzi ze starożytnego Egiptu (ok. 1400 p.n.e.). W średniowieczu występował w formie herbu malowanego na dolnym marginesie pierwszej strony księgi. Najstarszy e. nowożytny to bawarski drzeworyt H. Inglera z ok. 1470. W Polsce pierwszy znany e. z malowanym herbem na karcie brewiarza pochodzi z 1373, najwcześniejszy zaś drzeworytowy wydany został w oficynie wydawniczej H. Wietora (1513). Współcześnie e. występuje jako rodzaj grafiki (Międzynarodowe Biennale E. w Malborku).