znajdujące się na pograniczu lit. pięknej i wypowiedzi publicystycznej, filoz., nauk., polit. lub krytyki. Początki kształtowania się g.p. sięgają XVIII w., gdy dynamicznie rozwijała się prasa, a wraz z nią ujawniały się silne wzajemne wpływy lit. i publicystyki. Cechy literatury pięknej (np. oryginalny sposób przekazu, poetyckie obrazy, elementy liryczno-refleksyjne) funkcjonujące obok elementów wypowiedzi nauk. (np. interpretacja zjawiska, konsekwencja i związki logiczne rozumowania) ma esej. Wyraziście mniej cech lit. mieści w sobie traktat filoz., zawierający rozważania o konkretnej dziedzinie wiedzy. Typowo publicystyczną genezę mają takie g.p., jak felieton, reportaż.
- rodzaj literacki, system zasad budowy dzieła...
- IGUAÇÚ, Cataratas del Iguaçú...
- LITERATURA, (lit. 2)