(mit. gr.)
synowie Uranosa i Gai, ród olbrzymów, którzy zbuntowali się przeciw Zeusowi i bogom olimpijskim, pokonani po długiej walce dzięki pomocy Heraklesa, z woli Zeusa strąceni zostali do Tartaru. G. uosabiali dzikie siły przyrody oraz ślepą przemoc, w sztuce przedstawiani w ludzkiej postaci z wężami zamiast nóg. Walka g. z bogami, zwana gigantomachią, jest częstym motywem w gr. płaskorzeźbie, np. fryz na ołtarzu Zeusa w Pergamonie (II w. p.n.e.).