(hebr. gabbălă = tradycja)
ustna tradycja prawa Mojżeszowego ijego interpretacja, która we wczesnym średniowieczu rozwinęła się wmistyczny system interpretacji Biblii, oparty na przypuszczeniu, że każde jej słowo, litera iznak mają okultystyczne znaczenie; popularna wśród Żydów ichrześcijan jako pierwsza próba spirytualizacji judaizmu. Gł. źródłami tego systemu, opartego prawdopodobnie na neoplatońskiej teorii emanacji, były dwa dzieła: Zohar (Wspaniałość, XIII w.) oraz Sepher Jezirach (Księga stworzenia). WPolsce popularna od XVIII w. jako księga zawierająca wróżby (wróżenie zkart, zrąk).