(1639-99)
franc. dramaturg i poeta, jeden z głównych reprezentantów francuskiego klasycyzmu, historiograf Ludwika XIV, członek Akademii Francuskiej. Jego twórczość rozpoczyna oda Nimfa Sekwany (1660), napisana z okazji ślubu Ludwika XIV z Marią Teresą. Bliskie związki z Molierem i La Fontaine’em skłoniły go do dramatopisarstwa. W swoich tragediach nawiązywał do wzorów antycznych, ich konstrukcja jest bardzo oszczędna, akcja prosta, a cała uwaga skoncentrowana na analizie uczuć bohaterów, których losami kieruje przeznaczenie. Pierwsze sztuki Tetaida (1664) oraz Aleksander Wielki (1665) były grane przez teatr Moliera. Następne to arcydzieła tragedii Andromacha (1667), Brytanik (1669), Berenika (1670), Bajazet (1672), Mitrydat (1673), Ifigenia (1674), Fedra (1677) oraz komedia Pieniacze (1668). Intrygi i zawiść wokół jego osoby były przyczyną 12-letniej przerwy w twórczości, po upływie której, ulegając prośbom pani de Maintenon, napisał tragedie Estera (1689) i Atalia (1691). Oprócz tego jest autorem hymnów, kantyczek, listów oraz dziejów wojen prowadzonych przez Ludwika XIV.
- Racine Jean, (1639-99)
- Racine Jean, (1639-99)
- RACINE, Jean Baptiste (1639-99)...