(franc. rococo)
styl warchitekturze wnętrz, wrzemiośle artystycznym, również wmalarstwie irzeźbie. Związany zkulturą dworską, powstał za panowania króla Francji Ludwika XV ( Ludwika XV styl), popularny wwielu krajach Europy. Cechą charakterystyczną stylu r. było dążenie do wytworności form, elegancji, intymności iwygody. Charakterystyczne dla r. są dekoracyjne formy ofantazyjnych, czasem niesymetrycznych kształtach, np. Schody Hiszpańskie wRzymie. Architektura r. znacznie zmniejszyła skalę wstosunku do budowli barokowych, co wiązało się ze zmianą stylu życia zdworskiego na bardziej "udomowiony". Budowle najczęściej miały założenia elipsowate, falujące płaszczyzny fasad, zaokrąglone krawędzie. Preferowano rzut pałacu wkształcie litery U. Coraz częściej były również fasady wduchu skromnego klasycyzmu. Wnętrza niewielkie, jasne zdużymi oknami, ściany ozaokrąglonych narożnikach, zdobione dekoracyjnymi panneaux, złoceniami, sztukaterią, boazeriami, lustrami. Meble lekkie, jasne, obite jasnymi tkaninami, złocone, intarsjowane, cyzelowane brązem. Wdekoracji r. obogatej formie najczęściej występował motyw najpopularniejszy, rocaille (franc. muszla, kamyk) - ornament oparty na stylizowanym motywie muszli, małżowin, wzbogacony często grzebieniem wpostaci morskiej fali, grzywy onieregularnej, asymetrycznej formie iswobodnej kompozycji; poza tym chinoiserie (motywy chińskie, japońskie, indyjskie), singerie (motywy dekoracyjne zmałpami), kwiaty (najczęściej pełnoplastyczne), girlandy. Rzeźba, najczęściej architektoniczna lub wykonana wstiuku oraz wzłoconym ipolichromowanym drewnie, spełnia funkcje dekoracyjne we wnętrzach; dużą popularnością cieszyły się również drobne formy rzeźbiarskie wporcelanie (porcelana miśnieńska oraz manufaktury S`evres) - dekoracyjne sceny figuralne, zegary, serwisy, dekoracje stołu. Malarstwo r. charakteryzowało się lekkością, zmysłowością, popularne były obrazy małego formatu, tzw. fęte champętre ifęte galante, miniatury portretowe (np. pastel). Głównymi reprezentantami r. byli m.in. F.Boucher, E. M. Falconet, A.Wat-teau iJ.-H. Fragonard. R. było stylem przejściowym między barokiem aklasycyzmem.