(ang. sociolect, social dialect = gwara środowiskowa)
odmiana języka uznana przez inne grupy społeczne "za gorszą" na podstawie stereotypowej oceny niektórych charakterystycznych cech. Może to być tzw. język potoczny, "język codzienny", gwara środowiskowa (więzienna, przestępcza, mafijna) albo też żargon uczniowski, który dzięki funkcji ekspresywnej języka kształtuje się wkontaktach rówieśniczych różnych typów szkół, także studentów. Słownictwo uczniowskie jest bowiem źródłem nowych, niezbanalizowanych środków ekspresji tworząc: neologizmy (czytak, -aczka - określający ucznia dużo czytającego), eufemizmy (czuj się odlotowo - poczucie wolności, niezależności), frazeologizmy (nie ściemniaj - nie mów głupot), typowe powiedzonka (daj se luz - odpręż się, baw się dobrze, spadaj na drzewo banany prostować - znikaj mi zoczu), nazwy przedmiotów (histra, matma, angol, biola, gegra, polaj, rela), szkoły (buda, zbiór kujonów), stopni (ndst - bańka, mrn - mierniak, dst= - dostateczny zwąsami, kolejowe dostateczne, dst+ - chleb powszedni, bdb - piona, cel - szócha), dotyczące nauki, przezwiska nauczycieli (belferki, ambicja, kaganek oświaty) iuczniów (kujon, pierwszaczek, czwartaczek, lakiernica), ekspresywne okrzyki iwyzwiska (czasem przekleństwa), zapożyczenia (sorry - przepraszam, OK.! - wznaczeniu "wszystko wporządku", WOW! - zaskoczenie, podziw). S. wyrażony gwarą uczniowską jest zjawiskiem autentycznym, żywą odmianą języka ogólnopolskiego.
- parodia, (gr. para = wbrew,...