(1813-83)
kompozytor niem. Muzyką zainteresował się dość późno, początkowo bez większych sukcesów. Pierwsze kompozycje to opery: Boginki iZakaz miłości. W1843 r. został dyrygentem Opery Królewskiej wDreźnie, gdzie dał się poznać jako doskonały odtwórca utworów L. van Beethovena. Wtym okresie skomponował znaczące już utwory: dramaty muzyczne Holender tułacz, Tannhuser iPierścień Nibelunga. Wokresie Wiosny Ludów W. sympatyzował zruchami rewolucyjnymi wEuropie, pracując głównie jako publicysta. Muzycznym odbiciem jego poglądów była uwertura Polonia skomponowana po upadku powstania listopadowego wPolsce. Po stłumieniu rewolucji 1848 emigrował, wtedy powstały dramaty muzyczne: Złoto Renu, Walkiria, Zmierzch bogów, aprzede wszystkim Tristan iIzolda. Wtym ostatnim utworze W. zastosował nowatorskie elementy harmonii durowo-mollowej iwynikającej ztego chromatyki oraz nowatorską instrumentację orkiestrową zwł. przy użyciu tzw. tub wagnerowskich (Tannhuser iPierścień Nibelunga). W. skomponował też wiele innych utworów, zktórych najbardziej znanymi są: dzieła na chór iorkiestrę Kantata Noworoczna, Marsz na 100 rocznicę ogłoszenia niepodległości St. Zjednoczonych oraz sonaty ipieśni do Fausta.