Reklama

Zabłocki Franciszek

(1752-1821)

komediopisarz, poeta. Porzuciwszy działalność polit. itwórczość lit., przyjął święcenia kapłańskie iobjął probostwo (1788). Tłumaczył złac. ifranc., pisał wiersze okolicznościowe, ody, manifesty, bajki isielanki. Pisarstwo Z. charakteryzuje się bogatym słownictwem, znakomicie wykorzystanym dialogiem, komizmem iekspresją. Wsferze jego zainteresowań twórczych pozostawała przede wszystkim komedia, której fabuła, wywodząca się ze znanych sztuk franc., przeniesiona wrodzime realia była wzbogacana iubarwiana. Najbardziej znane sztuki komediowe, to m.in. Zabobonnik (1781), Fircyk wzalotach (1781), Filozof żonaty (1781), Amfitrio (1782), Sarmatyzm (1785), Gamrat (1785), Figaro (1787), Król wKraju Rozkoszy (1787), Pasterz szalony (powst. po 1794, ogłoszony w1830). Jest też Z. domniemanym autorem poezji polit., tzw. paszkwilów antyhetmańskich, wierszy iutworów satyrycznych powstałych wokresie Sejmu Wielkiego, m.in. Joannes Sarcasmus, Do fiakrów, Ksiądz Spirydion kapucyn. Jego twórczość miała ogromne znaczenie dla rozwoju teatru polskiego, wzbogaciła środki wyrazu itechnikę sceniczną, przedstawiała barwną kolekcję typów izachowań, obyczajów iprzywar obserwowanych wśród ówczesnych.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama