– zagadnienie wchodzące w zakres polityki azylowej Unii Europejskiej. Na podstawie traktatu z Amsterdamu Wspólnota Europejska uzyskała kompetencje w zakresie określania standardów minimalnych przyjmowania osób ubiegających się o azyl w państwach członkowskich Unii Europejskiej, by zagwarantować takim osobom godne warunki życia i porównywalną sytuację prawną, społeczną i ekonomiczną we wszystkich państwach członkowskich, zapobiec wynikającej z różnic w krajowych przepisach prawnych migracji wtórnej takich osób oraz uczynić krajowe systemy azylowe efektywniejszymi i skłonić państwa członkowskie do współpracy przy przyjmowaniu osób ubiegających się o azyl. Państwa członkowskie mogą przyjąć regulacje korzystniejsze dla obywateli państw trzecich i bezpaństwowców poszukujących ochrony międzynarodowej niż te, które wydała Wspólnota. W dyrektywie z 27 stycznia 2003 uregulowano następujące kwestie: prawo do informacji o prawach i obowiązkach osoby ubiegającej się o azyl, prawo do otrzymania odpowiednich dokumentów, prawo do swobodnego poruszania się po terytorium państwa przyjmującego lub po wyznaczonym przez to państwo obszarze, prawo do pozostawania z rodziną, obowiązek poddania się badaniu lekarskiemu, dostęp do systemu oświatowego dla dzieci osób ubiegających się o azyl oraz niepełnoletnich osób ubiegających się o azyl, dostęp do rynku pracy i kształcenia zawodowego, materialne warunki przyjmowania (dotyczące zapewnienia schronienia, wyżywienia i ubrania w formie świadczeń rzeczowych i pieniężnych lub bonów oraz pieniędzy na zaspokojenie potrzeb życia codziennego), opieka medyczna, ograniczenie lub pozbawienie niektórych korzyści, sytuacja osób potrzebujących szczególnej pomocy (osób niepełnoletnich, osób niepełnoletnich pozbawionych towarzystwa dorosłych, ofiar tortur i przemocy), prawo do środka odwoławczego.
- status osoby ubiegającej się o status uchodźcy w Unii Europejskiej, status osoby ubiegającej...
- osoba ubiegająca się o azyl, – w myśl konwencji...
- system dubliński, – system ustanowiony...