– zagadnienie wchodzące w zakres współpracy sądowej w sprawach cywilnych w Unii Europejskiej. Chodzi tu o uznawanie i wykonywanie w jednym państwie członkowskim Unii Europejskiej orzeczeń wydanych w innym państwie członkowskim we wszystkich sprawach z zakresu prawa cywilnego i handlowego, z wyjątkiem tych, które dotyczą: stanu cywilnego, zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych, przedstawicielstwa ustawowego osób fizycznych, małżeńskich stosunków majątkowych, prawa spadkowego łącznie z prawem testamentowym, postępowań upadłościowych, układowych i podobnych, bezpieczeństwa socjalnego, sądownictwa polubownego. Pod pojęciem „orzeczenia” rozumie się tu każde orzeczenie wydane przez sąd państwa członkowskiego, bez względu na to, czy nazwano je wyrokiem, postanowieniem, nakazem zapłaty lub postanowieniem wykonawczym, łącznie z postanowieniem w przedmiocie kosztów postępowania wydanym przez urzędnika sądowego. Podstawowym założeniem jest zasada, zgodnie z którą orzeczenia wydane w jednym państwie członkowskim są uznawane w innych państwach członkowskich, bez konieczności przeprowadzania specjalnego postępowania. Jeśli sporna jest kwestia, czy orzeczenie powinno być uznane, każda ze stron, która powołała się na uznanie, może wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie, że orzeczenie ma być uznane. Druga podstawowa zasada głosi, że orzeczenia sądu państwa członkowskiego, które są w tym państwie wykonalne, są wykonywane w innym państwie członkowskim, jeżeli ich wykonalność została tam stwierdzona na wniosek uprawnionego.
- uznawanie i wykonywanie orzeczeń w sprawach związanych z niewypłacalnością, – zagadnienie wchodzące...
- współpraca sądowa w sprawach cywilnych w Unii Europejskiej, – na podstawie traktatu...