Reklama

wysoki przedstawiciel Unii Europejskiej ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa

– stanowisko utworzone na podstawie traktatu z Amsterdamu w celu wzmocnienia instytucjonalnego drugiego filaru Unii Europejskiej oraz podkreślenia jej tożsamości na arenie międzynarodowej. Nowe stanowisko powstało przez rozszerzenie dotychczasowych kompetencji sekretarza generalnego Rady Unii Europejskiej, odpowiedzialnego do czasu wejścia w życie Traktatu Amsterdamskiego jedynie za sprawy administracyjne. Obecnie jedna osoba pełni dwie funkcje, choć na pierwszy plan wysunęły się uprawnienia i obowiązki związane ze Wspólną Polityką Zagraniczną i Bezpieczeństwa, a zadania administracyjne przejął zastępca sekretarza generalnego. Wysoki przedstawiciel wspiera Radę UE w sprawach wchodzących w zakres Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, w szczególności przez przyczynianie się do formułowania, przygotowywania i implementacji decyzji oraz – gdy to wskazane i działając w imieniu Rady UE, na żądanie Prezydencji – przez prowadzenie dialogu politycznego z podmiotami trzecimi (innymi organizacjami międzynarodowymi oraz państwami niebędącymi członkami UE). Pierwszy wysoki przedstawiciel został powołany na posiedzeniu Rady Europejskiej w Kolonii (3–4 czerwca 1999). Zob. też Solana Javier.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama