Tamerlan, Timur Chromy, T. Lenk, T. Kulawy (1336-1405)
władca środkowoazjatycki z mongolsko-tureckiego plemienia Barłasów, zał. dynastii Timurydów; 1370 zawładnął Mawarannahrem (Transoksania) i ogłosił się emirem; przeprowadził ponad 20 łupieżczych najazdów, podczas których obok talentu dowódczego ujawnił chorobliwe okrucieństwo; m.in. zdobył Chorezm, Chorasan, Irak, Gruzję, Azerbejdżan, Armenię; 1386, 1392, 1399 najeżdżał Persję, 1389, 1391 i 1394-95 w trzech wielkich wyprawach rozgromił Złotą Ordę i złupił jej stolicę Saraj Berke; 1398 zaatakował Indie i zdobył Delhi; 1399 i 1401 pokonał Mameluków władających Syrią i Egiptem; ok. 1400 rozpoczął wojnę z tur. sułtanem Bajazytem I, którego 1402 wziął do niewoli w bitwie pod Ankarą; 1404 ruszył na Chiny, zmarł w drodze; rezydował w Samarkandzie, którą przekształcił w jedno z najpiękniejszych miast azjatyckich; popierał rozwój handlu i rzemiosła, był mecenasem sztuk pięknych, prowadził wielkie prace irygacyjne w Transoksanii; władzę w swoim gigantycznym imperium sprawował za pośrednictwem członków rodziny, którzy też przejęli jego dziedzictwo (Timurydzi).
- TIMUR, Pochodzenia mongolsko-tureckiego,...
- TIMUR LENK, .
- TIMUR CHROMY, .