instrument muzyczny z grupy aerofonów ustnikowych; odmiana basowej lub kontrabasowej tuby; ustnik kociołkowaty, kształt zbliżony do waltorni; wyposażony w 3-4 wentyle umożliwiające uzyskanie skali chromatycznej; na pocz. XX w. budowany w 5 odmianach o różnym stroju i wielkości (przeważnie B i C); obecnie używany wyłącznie w orkiestrach wojskowych.
masyw górski w Grecji (Beocja), nad Zat. Koryncką; najw. szczyt 1748 m; w mit. gr. siedziba muz ze słynnym źródłem Hippokrene powstałym po uderzeniu kopyt Pegaza, sanktuarium bogiń i teatrem; resztki świątyni odkryto 1888-89 podczas wykopalisk archeologicznych.
- Helikon, góra wpłd.-zach. Beocji,...
- muzy, wmit. gr. dziewięć...
- frazeologizm, związek frazeol., ogólnik,...