rum. Dobrogea
kraina w płd.-wsch. Europie, między dolnym Dunajem a M. Czarnym; część płn. w granicach Rumunii, płd. w Bułgarii; na płn. stare masywy górskie wys. do 467 m; na płd. step; jeziora lagunowe wzdłuż wybrzeża, największe: Razelm; do VII w. zamieszkana przez Traków, później przez Słowian; od VII w. pod panowaniem Bułgarii, w XI-XIII w. Bizancjum, w XIII powróciła do Bułgarii; 1388 podbita przez Turków; 1878 po kongresie berlińskim podzielona (płd. część przypadła Bułgarii, płn. Rosji); część płn. Rosja odstąpiła Rumunii za Besarabię; od 1913 również płd. część D. w granicach Rumunii, 1940 płd. D. przyłączona do Bułgarii; gł. miasta: port Konstanca w Rumunii, Tołbuchin w Bułgarii; na wybrzeżu M. Czarnego miejscowości wypoczynkowe i uzdrowiskowe.