w starożytności kraina w Azji Mniejszej, początkowo wchodząca w skład Frygii i Kapadocji, wyodrębniona po najeździe celtyckich Galatów (ok. 270 p.n.e.); po spustoszeniu przez nich Grecji i Macedonii Galatowie zostali rozgromieni przez Antiocha I i osiedlili się wokół miast Pessinus, Tavium, Ankyra, tworząc państewka plemienne Tolistoagów, Trokmów i Tektosagów; toczyli wojny z władcami pergamońskimi; od 188 p.n.e. podporządkowani Rzymowi; jako jego wasale położyli zasługi w wojnach z królem Pontu, Mitrydatesem VI; od 62 zjednoczeni (za zgodą Rzymu) pod władzą króla Dejotara; 25 p.n.e. G. została prowincją rzymską, ulegając ponownemu rozdrobnieniu; pozostałości języka celtyckiego na terenie G. utrzymywały się do IV w. n.e., a nazwa była w użyciu do VII w.; obszar działalności św. Pawła z Tarsu (Listy do Galatów).
- Celtowie, lud indoeuropejski (...