organ sądowniczy funkcjonujący w dawnej Polsce od XVI w. (oraz w Królestwie Pol. do 1832); rozpatrywał oskarżenia o zdradę stanu i obrazę majestatu (zagrożone karą śmierci dla szlachcica) oraz mniejsze przestępstwa urzędnicze; jego orzeczenia były ostateczne, głos rozstrzygający należał do króla; obradował wyłącznie w trakcie obrad sejmu; początkowo asesorami mogli być wyłącznie senatorowie, od końca XVI w. także posłowie; w XVII w. uprawnienia s.s. rozciągnięto na kwestie nie regulowane prawem; w dziejach s.s. epizodem niezapomnianym pozostaje oddalenie w 1828 oskarżenia członków Towarzystwa Patriotycznego o zdradę stanu przez s.s. Królestwa Polskiego; przyspieszyło to jego kasację po powst. listopadowym.
- sąd sejmowy, 1. w Rzeczypospolitej...
- SĄDOWNICTWO W DAWNEJ POLSCE, w okresie monarchii...
- Rada Stanu Księstwa Warszawskiego, organ władzy utworzony...