Reklama

KONSONANS

(lit.) rym niedokładny, oparty tylko na współbrzmieniu spółgłosek w rymujących się wyrazach, np. warg-wróg, pacierz - chociaż.

Reklama

współbrzmienie dwóch lub więcej dźwięków (k. harmoniczny) albo ich następstwa (k. melodyczny); przeciwieństwem k. jest dysonans, tj. współbrzmienie niezgodne. Opozycja (różnie rozumiana w rozmaitych epokach) dwóch rodzajów współbrzmienia jest podstawą harmonii; pierwszy reprezentuje czynnik odprężenia i uspokojenia, drugi natomiast element napięcia, niepokoju i dążenia do dalszego ruchu i rozwiązania. Mimo wielu prób ujęcia wrażenia konsonansowości i dysonansowości dźwięków w postać teorii (H. Helmholtz, C. Stumpf, N. Garbuzow) nadal istoty tego zjawiska nie udało się przekonująco wyjaśnić.

Powiązane hasła:

STUMPF, NONA, TINCTORIS, OKTAWA, DUR-MOLL SYSTEM, INTERWAŁ MUZYCZNY, POLITONALNOŚĆ, HARMONIA

Podobne hasła:

  • asonans, (łac. assonare = odbrzmiewać,...
  • harmonia wmuzyce, (gr. harmonia = współdziałanie,...
  • RYM, współdźwięczność...

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama