system konstrukcyjny wynaleziony we Francji w okresie gotyku, stosowany w budownictwie kościołów i katedr; umożliwiał wznoszenie wysokich naw kościelnych przekrytych sklepieniami o dużej rozpiętości, a także wykonywanie ścian zewn. z wielkimi otworami okiennymi; system polega na przekazywaniu obciążeń ze sklepienia krzyżowo-żebrowego nad nawą gł. częściowo na filary znajdujące się wewnątrz budowli, częściowo zaś na przypory.
- GOTYK, styl w i sztukach plastycznych...
- WŁOSKA SZTUKA, najstarsze przejawy twórczej...