zespół cech charakterystycznych dla ukształtowania budowli powstałych w danym okresie rozwoju architektury i w danym kręgu kulturowym; cechy te są uzależnione od uwarunkowań społecznych i polit., obowiązujących kanonów kultury i sztuki oraz od aktualnego poziomu techniki budowlanej; w zasadzie s.a. pokrywają się ze stylami w sztukach plastycznych.
- MIĘDZYNARODOWY STYL, termin utworzony w USA...
- STYL NARODOWY, termin stosowany w krytyce...
- ROMANTYCZNY STYL OGRODOWY, założenie parkowo-architektoniczne...