film faktów
jeden z dwóch podstawowych rodzajów filmowych, znany od początków kinematografii; początkowo, m.in. już w twórczości Louisa Lumire'a, rejestrujący rzeczywistość bez reżyserskiej ingerencji i gry aktorskiej, z wiernie oddanym wyglądem fizycznym rzeczy i zjawisk, jak i związkami czasoprzestrzennymi i przyczynowo-skutkowymi obiektywnie istniejącego świata; tę odmianę f.d. stanowią m.in. filmy R. Flaherty'ego, twórców cinéma-vérité, przedstawicieli szkoły nowojorskiej, a w Polsce - K. Karabasza, W. Ślesickiego; inne tendencje to méliesowska (od nazwiska Georga Mélisa), której twórcy rekonstruują rzeczywiste wydarzenia (J.-L. Godard, K. Kieślowski, M. Łoziński) oraz montażowa, w której zestawienia zdjęć i ujęć nadają nowe znaczenie całości (S. Eisenstein, A. Resnais); terminu f.d. w piśmiennictwie filmowym po raz pierwszy użył w latach 20. XX w. brytyjski dokumentalista J. Grierson recenzując film Roberta Flaherty'ego Moana; z pocz. XXI w. f.d. przeżywa renesans popularności, niektóre pozycje konkurują pod względem frekwencji z filmami fabularnymi, m.in. Super Size Me (Ja ekstra powiększony) M. Spurlocka – o skutkach odżywiania się w restauracjach McDonald'sa; The Fog of War (Mgła wojny) E. Morrisa – o Robercie McNamarze podczas lat wojny w Wietnamie (Oscar); Być i mieć N. Philiberta – o franc. prowincji; Black Box BRD (Czarna skrzynka RFN) A. Veiela – o grupie terrorystycznej RAF; Deep Blue (Głęboki błękit) A. Bayatta i A. Fothergilla – o eksploracji głębin podmorskich, Höllentour P. Danquarta – o wyścigu kolarskim; Fahrenheit 9/11 M. Moore'a – o G. Bushu (Złota Palma w Cannes); socjologowie tłumaczą zainteresowanie f.d. znużeniem filmami grozy i fantastyki (świat epoki terroryzmu okazuje się wystarczająco straszny i nie trzeba szukać podniet w fikcji).
- dokumentalny, film dokumentalny; dokumentalne...
- FILM FAKTÓW,
- film, rodzaje - ze względu...