najniższy strojem i największy instrument muz. z grupy chordofonów smyczkowych. Duże pudło rezonansowe, u góry lekko wydłużone, przechodzi bezpośrednio w krótką szyjkę zakończoną ślimakiem, dolna płyta jest wzmocniona poprzeczkami drewnianymi; ze względu na grubość i dł. strun (od trzech do pięciu) dla ułatwienia naciągu kołki naciągowe zostały zastąpione specjalnymi maszynkami (przekładnie ślimakowe). Najbardziej popularny jest k. czterostrunny, strojony w kwartach, o skali E1 - a, przy czym odpowiednimi technikami gry (flażolet) udaje się wydobyć dźwięki wyższe (nawet do g1). Do gry używa się smyczka, a także szarpie się struny palcami (pizzicato - sposób popularny zwłaszcza u wykonawców jazzowych) lub uderza drzewcem smyczka (con legno). K. jest w orkiestrach symfonicznych i jazzowych używany na ogół jako instrument realizujący partie basowe lub akcentujący rytm, ze względu na niewielką ruchliwość i mało dźwięczne brzmienie. K. powstał drogą kolejnych udoskonaleń z kontrabasowej violi da gamba; od XVII w. budowano także violone - kontrabasowy instrument o kształcie skrzypiec, jednak nigdy nie zdobył on popularności.
KONTRABAS
Instrumenty muzyczne
VIOLA DA GAMBA, KUSIEWICKI, ORKIESTRA SYMFONICZNA, SAEVERUD, LUTNICTWO