(muz.) zwykle partia instrumentalna, czasem wokalna, towarzysząca głównej linii melodycznej utworu; jest jej czynnikiem pomocniczym (intonacyjnym i rytmicznym), wykonywanym przez instrument solowy, chór, zespół instrumentalny; na przełomie XVIII i XIX w. a. uzyskał w kompozycji większą samodzielność, stając się elementem równorzędnym wobec partii wokalnych i instrumentalnych; odrębnym typem jest a. rytmiczny, który polega na podkreślaniu solowych partii kompozycji przez niestrojony instrument perkusyjny (bęben, tamburyn); a. rytmiczny rozpowszechniony jest w muzyce ludowej na całym świecie; a. organowy służy podtrzymaniu intonacji rytmu pieśni religijnych śpiewanych przez wiernych w świątyniach kat. i protestanckich (opiera się na prostym następstwie akordowym).
- akompaniament, śpiewać bez akompaniamentu...
- akompaniament, (franc. accompagnement...
- cytra, nastroić cytrę, cieszyć...