styl galant
styl w muzyce przypadający na lata ok. 1720-60; rozwinął się zwł. w muzyce klawesynowej we Francji (tzw. klawesyniści franc.: F. Couperin, J. Ph. Rameau, J.-F. Dandrieu, L. Daquin), we Włoszech (D. Scarlatti), Niemczech (C.Ph.E. Bach); charakteryzował się odejściem od barokowej, skomplikowanej polifonii na rzecz prostych, homofonicznych form (suita, rondo, jednoczęściowa sonata); w muzyce operowej - rozwój opery komicznej, odznaczającej się uproszczeniem środków, zastąpieniem arii krótkimi piosenkami, przeważnie o budowie zwrotkowej (we Włoszech np. G.B. Pergolesi, G. Paisiello, L. Vinci).
- LELIO, postać z należąca...
- PAESIELLO, Giovanni
- homofoniczny, (gr. homóphônos =...