Władysław (1837-1921)
kompozytor; studia odbywał m. in. w Pradze i Paryżu; 1878 dyr. W-wskiego Tow. Muz.; 1881 osiadł w Krakowie, gdzie do końca życia kierował Konserwatorium Tow. Muz.; jeden z najwybitniejszych przedstawicieli neoromantyzmu w Polsce; w operach kontynuował tradycję S. Moniuszki (Konrad Wallenrod wg A. Mickiewicza, Goplana wg Balladyny J. Słowackiego, Janek, Stara baśń wg J.I. Kraszewskiego); ceniony twórca pieśni (przeszło 100), z których kilka zyskało znaczną popularność (Słowiczku mój, Na Anioł Pański, Zaczarowana królewna), kompozycji fortepianowych (m.in. Koncert a-moll), kameralnych (m.in. Kwartet fortepianowy c-moll, Romans G-dur, kwartety smyczkowe), symfonicznych (m.in. uwertury W Tatrach i Echa leśne, Suita tańców polskich, Polonez koncertowy), kantat okolicznościowych; twórczość Ż. jest przykładem syntezy tradycji romantycznych z rodzimym folklorem, gł. góralskim.
POLSKA. MUZYKA PROFESJONALNA, PIEŚŃ, SYGIETYŃSKI, ORGANOWA MUZYKA, ŻELEŃSKI
- ŻELEŃSKI, Tadeusz, ps. Boy (1874-1941)...
- Żeleński Tadeusz, pseud. Boy, (1874-1941)
- Żeleński Tadeusz, pseud. Boy, (1874-1941)