Reklama

BARYKA CEZARY

(lit.)

główny bohater powieści S. Żeromskiego Przedwiośnie; syn Seweryna Baryki; urodzony w 1900 r. w Baku, w zamożnej rodzinie urzędniczej; rozpieszczony jedynak; w chwili wybuchu I wojny światowej jego ojciec zostaje powołany do wojska; w pierwszych dniach rewolucji zostaje wydalony ze szkoły za pobicie dyrektora; ulega magii rewolucyjnych haseł równości i sprawiedliwości, nie zauważając niszczycielskiej siły rewolucji; złożył doniesienie władzom rewolucyjnym na własną matkę, którą po aresztowaniu torturowano i skazano na roboty; po śmierci matki Cezary nadal jest przekonany o słuszności rewolucji, wątpliwości rodzą się w czasie interwencji tureckiej: ogrom zniszczeń, głód i śmierć panujące na ulicach Baku wywołują wstrząs psychiczny; po powrocie ojca z wojny wracają do wyzwolonej Polski; zarażony przez ojca ideą "szklanych domów" doznaje gorzkiego rozczarowania po przekroczeniu polskiej granicy: widzi głód, nędzę i zniszczenia wojenne; po śmierci ojca zgodnie z jego nakazem jedzie do Warszawy, do Szymona Gajowca; podejmuje studia medyczne, które przerywa wybuch wojny polsko-bolszewickiej; po powrocie z frontu spędza jakiś czas w majątku swego przyjaciela z czasów wojny, Wielosławskiego; w Nawłoci poznaje trzy atrakcyjne kobiety: Karusię Szarłatowiczówną, Wandę Okszyńską, Laurę Kościeniecką; emabluje wszystkie trzy, jednak namiętne uczucie żywi do Laury, z którą wdaje się w romans; odrzucony przez nią (zdecydowała się na pozostanie ze swoim narzeczonym Barwickim), załamany po śmierci Karusi otrutej przez zazdrosną Wandę wraca do Warszawy i podejmuje ponownie studia; przez znajomość z Lulkiem zbliża się do młodzieżowego ruchu komunistycznego, obce mu jednak są ideały internacjonalizmu; z drugiej strony dostrzega nieporadność władzy, a represje stosowane wobec przeciwników budzą jego sprzeciw; w ostatniej scenie Baryka bierze udział w marszu na Belweder, nie do końca przekonany do idei rewolucyjnych.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama