zwięzły utwór poetycki o charakterze aforystycznym, dowcipny, o wyrazistej poincie, często mający wymowę satyryczną; za twórcę gatunku uważa się Symonidesa z Keos; poza nim e. uprawiali: Mnasalkas z Sikyonu, w Rzymie Marcjalis i Auzoniusz, potem J. Donne, A. Pope, Wolter, G.E. Lessing, Goethe; w Polsce gatunek ten uprawiali m.in.: K. Janicki, J. Kochanowski, W. Potocki, S. Trembecki, T.K. Węgierski, F. Zabłocki, A. Mickiewicz, J. Słowacki, C.K. Norwid, S.J. Lec; bardziej rozbudowaną formą e. jest fraszka.
ANGELUS Silesius, ANAKREON(T), MARCJALIS, FRACASTORO Girolamo, TRIEDIAKOWSKI, WŁOSKA MUZYKA, MORSZTYN, PETRONIUSZ, ANTOLOGIA PALATYŃSKA, PANNONIUS
- epigramat, epigram, (gr. epigramma = napis)...
- FIGLIK,
- Figliki, zbiór 236 epigramatów...