Jan (1914-2001)
krytyk, eseista, historyk literatury i teatru; żołnierz ruchu oporu (AL); prof. uniw. we Wrocławiu i Warszawie; początkowo zagorzały marksista, redaktor i współtwórca programu "Kuźnicy" (1945-48), współzał. Inst. Badań Literackich PAN; od ok. 1955 krytyczny wobec ustroju i jego praktyk; autor m.in. rozprawy O "Lalce" Bolesława Prusa, esejów Szkoła klasyków o XIX-wiecznym realizmie krytycznym, badacz epoki oświecenia O nową syntezę polskiego oświecenia, autor antologii Poezja polskiego oświecenia, krytycznych edycji pism Trembeckiego i Bohomolca; głośna publicystyka w zbiorach: Postęp i głupstwo, Jak wam się podoba, Poskromienie złośników, Miarka za miarkę; wyróżnione nagrodą Herdera w Wiedniu szkice o Szekspirze Szekspir współczesny (tłumaczone na 30 języków); 1964 sygnatariusz "Listu 34" w obronie wolności słowa; od 1968 na emigracji, gł. w USA; wydał tam szkice o tragedii antycznej Aloes, Mitologia i realizm, Szkoła klasyków; tłumacz m.in. Diderota, Rimbauda, Apollinaire'a, Eluarda, Aragona, Sartre'a, Ionesco; zm. w Santa Monica (USA), 2002 pochowany w Krakowie.
- Kott Jan, (ur. 1914)
- Kott Jan, (ur. 1914)
- ŻYCIE LITERACKIE, (kult. 2)