(1891-1940)
ros. powieściopisarz, nowelista, dramaturg, dziennikarz; z wykształcenia lekarz. Asystent reżysera w MChAT. Autor młodzieńczych autobiograficznych Notatek na mankietach (1920-22), opowiadań Diaboliada (1924, motyw zaczerpnięty niewątpliwie z Diabła kulawego Lesage’a); powieści Fatalne jaja (1925), Psie serce (1926), Białej gwardii (1925, wyd. Paryż 1927-29, przeniesiona na scenę jako Dni Turbinych), komedii satyrycznych Mieszkanie Zojki (1925), Szkarłatna wyspa (1928); dramatów biograficznych Życie pana Moliera (1933), Ostatnie dni (1934, o Puszkinie), Powieści teatralnej (1965). Najpopularniejsza powieść Mistrz i Małgorzata (1928-40) o wydarzeniach Moskwy l. 20. podejmuje równolegle uniwersalne problemy dobra i zła, winy i kary, zemsty i miłosierdzia, miłości i nienawiści, wierności i zdrady; wykorzystuje w narracji poetykę snu, groteski, fantastyki, parodii, ironii. Pełny tekst opublikowano na Zachodzie dopiero w 1973.
- BUŁHAKOW Michaił A., także Bułgakow (1891-1940)...
- Bułhakow Michaił Afanasjewicz, (1891-1940)
- MICHAŁ, Pochodzenia hebrajskiego,...