(1905-80)
franc. filozof, pisarz, dramaturg, współtwórca egzystencjalizmu, laureat Nagrody Nobla (1964), której nie odebrał. Był przede wszystkim filozofem, uważał, że fenomenologia jest jedyną metodą pozwalającą na prawdziwe zrozumienie człowieka. Jego główne dzieło filozoficzne to Byt inicość (1943), uznane za wykładnię franc. egzystencjalizmu. Inne znaczące dzieła tego zakresu to Egzystencjalizm ihumanizm (1946) iKrytyka rozumu dialektycznego (1960). Sprawy egzystencji jednostki ludzkiej, trudne do wyrażenia wrozprawach filoz., starał się ująć wformę lit. Jest autorem powieści Mdłości (1938), zbioru opowiadań Mur (1939), cyklu powieściowego Drogi wolności (t. 1-3, 1945-49) oraz kolejnego tomu opowiadań Słowa (1964). Pisał również dramaty, np. Muchy (1943), Przy drzwiach zamkniętych (1944), Ladacznica zzasadami (1946), Diabeł iPan Bóg (1951), Więźniowie zAltony (1960). Zdziedziny opracowań krytycznych znany jest m.in. jego esej Czym jest literatura? (1947) oraz prace publicystyczne zebrane pod tytułem Sytuacje (t. 1-7, 1947-65). Cenne są jego studia poświęcone Ch. Baudelaire’owi, J. Genetowi iG.Flaubertowi. Oprócz tego S. jest również autorem scenariuszy filmowych.
- Sartre Jean-Paul, (1905-80)
- SARTRE, Jean-Paul (1905-80)
- NOUVELL OBSERVATEUR, "Le N.O."