– zapoczątkowana 1 stycznia 1970 polityka prowadzona obecnie przez Wspólnotę na podstawie art. 133 TWE, opierająca się na ujednoliconych zasadach w stosunku do zmiany stawek celnych, zawierania umów celnych i handlowych, ujednolicenia działań liberalizacyjnych, polityki eksportowej i środków chroniących handel podejmowanych w przypadku dumpingu i subwencji. Pierwsze regulacje dotyczące prowadzenia w.p.h. pojawiły się w traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Gospodarczą i miały one na celu likwidację wszelkich barier w wymianie między państwami członkowskimi oraz przyjęcie wspólnych zasad w kontaktach z państwami trzecimi. Jednocześnie państwa członkowskie ustaliły okres przejściowy (do końca 1969), po którego upływie możliwe będzie prowadzenie w.p.h. W okresie tym państwa członkowskie utworzyły unię celną, obejmującą całą wymianę towarową oraz wprowadzającą zakaz nakładania między państwami członkowskim ceł przywozowych i wywozowych oraz opłat o podobnym charakterze, a także wspólną taryfę celną w stosunkach z państwami trzecimi. Pomimo przyjęcia przez państwa członkowskie zobowiązania do wprowadzenia jednolitych zasad w kontaktach handlowych z państwami trzecimi, to jednak polityka ta nie ma w pełni charakteru wspólnotowego – art. 134 TWE dopuszcza bowiem w wyjątkowych sytuacjach samodzielne podjęcie przez państwo członkowskie niezbędnych środków ochrony, pod warunkiem jedynie zawiadomienia o tym Komisji Europejskiej. W praktyce zapis ten wykorzystywany jest do wprowadzania środków ograniczających import zwłaszcza z państw trzecich. Art. 133 przekazuje uprawnienia w zakresie negocjowania umów handlowych Radzie i działającej na podstawie jej mandatu Komisji.
- wspólna taryfa celna, (ang. Common Customs...
- umowy handlowe Wspólnoty Europejskiej, – element wspólnej...
- polityka eksportowa Wspólnoty, – jeden z elementów...