(archeol.) końcowy etap młodszej epoki kamienia (zwanej ogólnie neolitem); w krajach śródziemnomorskich zwany też chalkolitem, a popularnie - epoką miedzi. W rzeczywistości pojawienie się pierwszych wyrobów z metali (miedź i złoto) nie wpłynęło na zmianę podstawowego surowca do produkcji narzędzi, jakim były nadal w tym okresie różne gatunki kamienia; zapoczątkowanie produkcji niektórych narzędzi i ozdób z metali kolorowych wpłynęło na rozwój pierwszych cywilizacji na Bliskim Wschodzie, jak i protocywilizacji eneolitycznych w płd.-wsch. Europie. E. na Bliskim Wschodzie datowany jest na okres 5500 - 4000 lat p.n.e., w Anatolii (Azja Mniejsza, ob. Turcja) na lata 5000-3500 p.n.e., w płd.-wsch. Europie 4700-3300 p.n.e., natomiast w Europie środk. na lata 4000-2300/2200 p.n.e.
- FATJANOWSKA KULTURA, kultura rozwijająca...