(ok. 1320-1387)
kronikarz, polityk, podkanclerzy Kazimierza Wielkiego, współzał. Akad. Krakowskiej (1363 podróżował w tej sprawie do papieża); zwolennik związania z Polską Pomorza Zach.; popierał Kaźka Szczecińskiego; po unieważnieniu przez Ludwika Węgierskiego zapisu części ziem polskich na rzecz Kaźka J. z Cz. podjął nieudaną próbę zamachu politycznego (1370/71) oraz wykradzenia z grobu Kazimierza Wielkiego insygniów królewskich, za co został pozbawiony podkanclerstwa, uwięziony, skazany na banicję i pozbawienie dóbr; 1375 uzyskał odwołanie banicji i przywrócenie części majątku; resztę życia spędził w Gnieźnie i poświęcił się pracy historiograficznej; jego pełna osobistych sądów i ataków na politycznych przeciwników Kronika obejmuje okres panowania Kazimierza Wielkiego i Andegawenów; przypisuje się także J. z Cz. autorstwo (a raczej kompilację) Wielkiej kroniki i
- Janko z Czarnkowa, (ok. 1320-ok. 86)