(hist.)
akcja zbrojna AK prowadzona w 1944-45 na tyłach frontu niem., gł. na Wileńszczyźnie (wyzwolenie Wilna i Nowogródka), Wołyniu i we Lwowskiem; gł. celem polit. akcji było poświadczenie nieprzerwanej ciągłości państwa pol. i jego sił zbrojnych; zakładała ujawnianie oddziałów AK i instytucji państwa podziemnego w celu uniemożliwienia komunistom i ZSRR tworzenia na nich własnej administracji; AK wystawiła 14 partyzanckich dywizji piechoty, 2 brygady kawalerii i in. jednostki (łącznie ok. 150 tys. żołnierzy) powodując znaczne straty niemieckie; w miarę wyzwalania Polski oddziały AK częściowo wcielano do armii gen. Berlinga, a częściowo internowano siłami NKWD; częścią operacji "B". włączoną do niej w ostatniej chwili było powstanie warszawskie.