styl pianistyczny wywodzący się z muzyki bluesowej, oparty na rytmicznych, powtarzanych figurach basowych; lewa ręka pianisty wykonuje stały bas ostinatowy w takcie na 8, a prawa gł. temat i improwizacje; rozwinął się w latach 20. w Chicago, największą popularność uzyskał w latach 30.; wywarł wpływ na jazz i muzykę taneczną; czołowi przedstawiciele, m.in. P. Smith (twórca nazwy stylu), J. Yancey, M. "Lux" Lewis, A. Ammons, P. Johnson; w wersji swingowej uprawiali go m.in. C. Basie i W. Herman.
- MONDRIAN, Piet (1872-1944)
- BLUES, jedna z podstawowych...
- TANECZNA MUZYKA, rodzaj utworów muz.,...