(1904-72)
prozaik i dramatopisarz; studiował psychologię i pedagogikę; debiutował jako dziennikarz w prasie rosyjskiej; współprac. ; 1937 odbył podróże do Argentyny i Afryki Zach.; lata wojny spędził w Kanadzie, skąd (1958) powrócił do kraju; debiut w j.pol. powieścią Biali bracia; autor wielu powieści, gł. psychologicznych i obyczajowych (Zazdrość i medycyna, Kobieta i mężczyzna); akcja późniejszych powieści umiejscowiona jest zazwyczaj w odrealnionej scenerii emigracyjnego pogranicza kultur i obyczajów (Prolegomena do wszelkich nauk hermetycznych, Makumba, czyli Drzewo gadające, Głownictwo, Moglitwa i praktykarze); dramaty (Cztery sztuki bez znaczenia); gawędy (Memuary); twórczość Ch. sytuowana była przez krytykę w kręgu międzywojennego psychologizmu; wykazuje ona pokrewieństwo z tradycją modernistyczną, z nurtem współcz. prozy groteskowej czy z konwencjami liteartury popularnej, poddawanymi przez pisarza parodystycznej trawestacji; rożnorodność form narracyjnych i stylistycznych.
- Choromański Michał, (1904-72)
- Choromański Michał, (1904-72)
- MICHAŁ, Pochodzenia hebrajskiego,...