w teorii poznania stanowisko przeciwstawiane empiryzmowi lub irracjonalizmowi; upatruje w rozumie naczelne (lub jedyne) źródło poznania i kryterium prawdy (czym właśnie różni się od empiryzmu, dającego pierwszeństwo doświadczeniu); uznaje możliwość poznania czysto rozumowego i metodologiczny aprioryzm; gł. przedstawiciele i zwolennicy: Platon, Kartezjusz, Spinoza, Leibniz, Kant; przeciwstawienie irracjonalizmowi zasadza się na przekonaniu o sile i możliwościach poznawczych rozumu ludzkiego oraz na dyspozycji nakazującej kierować się nim we wszelkim działaniu; w etyce znajduje to odbicie w zasadzie, że wartość moralna czynów jest określona wiedzą o rzeczywistości.
, ZDZIECHOWSKI, COHEN Morris Raphael, WOLNOMULARSTWO, ZIELONY BALONIK, MAURIAC, FONTENELLE Bernard Le Bovier de, LEOPARDI, DEFOE Daniel, WATYKAŃSKIE SOBORY
- racjonalizm, (łac. rationalis =...
- RES HUMANA, wydawany od 1990 w Warszawie...
- preromantyzm, zespół zjawisk w lit.(...)