Hugo (1882-1958)
architekt niemiecki i teoretyk architektury; początkowo działał w Ulm, Hamburgu i Prusach Wsch., od 1921 w Berlinie; od 1933 pozbawiony pracy ze względów polit. prowadził prywatną szkołę plastyczną. Jako zwolennik architektury organicznej, niepowtarzalności i indywidualności każdej budowli, powiązania jej z miejscem i przyrodą, stosowania tradycyjnych, miejscowych materiałów i prekursor tzw. biologicznego naturalizmu był antagonistą W. Gropiusa, Le Corbusiera, M. van der Rohe. Przez wiele lat nie doceniany, został ostatnio na nowo odkryty przez młodą generację architektów europejskich. Projektował osiedla mieszkaniowe w Berlinie, za dzieło uważa się budynek gospodarczy w majątku Garkau k. Lubeki. Dużą wartość mają jego prace teoretyczne.