właśc. Bernardino di Betto di Biagio (ok. 1454-1513)
malarz włoski, przedstawiciel renensansu umbryjskiego; działał gł. w Rzymie; malował freski (Obrzezanie syna Mojżesza i Chrzest Chrystusa dla Kaplicy Sykstyńskiej; Dysputa św. Katarzyny Aleksandryjskiej z filozofami przed cesarzem Maksimusem w apartamentach Borgiów w Watykanie, freski w kośc. S. Maria in Aracoeli w Rzymie), obrazy o tematyce religijnej i portrety (Portret młodzieńca); jego twórczość charakteryzowało b. bogate zdobnictwo, wierne odtwarzanie szczegółów, użycie dużej ilości złoceń, liryczny nastrój; wiele fresków w kościołach Rzymu oraz w bibliotece katedry w Sienie stworzyli artyści pracujący w jego warsztacie.
- Sybilla, wg gr. i rzym. tradycji...