(muz.) śpiew wielogłosowy bez towarzyszenia instrumentów, wywodzący się z muzyki kościelnej; rozkwit w XVI w. (Josquin des Prés, G. P. Palestrina, Wacław z Szamotuł); we wczesnym baroku przeciwstawiany stylowi concertato; ob. określenie muzyki chóralnej wykonywanej bez udziału instrumentów.
RZYMSKA SZKOŁA, ŚPIEW, PIEŚŃ, POLICHÓRALNOŚĆ, DALLAPICCOLA Luigi
- CAPPELLA, kościelny śpiewający...
- a cappella, [ czytaj : a kapella]...
- CECYLIAŃSKA REFORMA, ruch reformatorski w...