Stefan (1801-47)
poeta, publicysta; przyjaźnił się m.in. z F. Chopinem, J. Korzeniowskim, M. Mochnackim, A.E. Odyńcem; jeden z najgorliwszych zwolenników romantyzmu, którego bronił przed atakami zwolenników klasycyzmu (jednak sam dostarczył im argumentów, publikując słabe artystycznie Ballady i romanse); do kilku jego wierszy ze zbioru Piosnki sielskie ułożył melodie Chopin (Życzenie, Hulanka, Wojak), do innych liryków - S. Moniuszko i I.F. Dobrzyński; z powodu słabego zdrowia nie wziął udziału w powstaniu listopadowym, 1832 dobrowolnie udał się na emigrację do Francji, gdzie wydał dziennik, przedstawiający czasy powstaniowe Moskale w Polsce; jeden z najbliższych przyjaciół A. Mickiewicza (napisał pierwotną wersję opisu matecznika w IV księdze Pana Tadeusza); zerwał tę przyjaźń po przyjęciu przez Mickiewicza nauk A. Towiańskiego i zaatakował towiańczyków w broszurze Towiańszczyzna wystawiona; dowodem żarliwej religijności W. jest zbiór wierszy modlitewnych Ołtarzyk polski (wykpiony przez J. Słowackiego w Beniowskim); wyżej ceniono cykl moralistycznych publikacji Wieczory pielgrzyma, odznaczających się świetnym stylem; głosił wyższość pol. tradycji narodowej nad wartościami kultury zach.; autor Poezji biblijnych, Listów z zagranicy, wierszowanych gawęd i kilku opowiadań; pod koniec życia utrzymywał bliskie kontakty z C.K. Norwidem (sportretowany przez niego w Czarnych kwiatach).
- WITWICKI, Władysław (1878-1948)...
- WITWICKI, Mikołaj (1764-1853)
- Czarne kwiaty, cykl eseistycznej prozy...