język zaliczany do grupy romańskiej, używany przez Żydów sefardyjskich na Bałkanach, Bliskim Wschodzie, w płn. Afryce, Grecji i Turcji; stanowi archaiczną formę kastylijskiej odmiany j. hiszp. z domieszką hebrajskiego; pochodzi z Hiszpanii, rozprzestrzeniony przez Żydów wygnanych z niej 1492; zapisywany alfabetem hebrajskim, posiada własną literaturę.
- Canetti Elias, (1905-94)