organizacja polit. o charakterze integracyjno-porozumiewawczym powstała XI 1916 w Królestwie Pol. w obliczu spodziewanego odzyskania niepodległości przez Polskę; utworzona przez Centr. Komitet Nar., Stronnictwo Nar., Ligę Państwowości Pol., Stronnictwo Nar.-Radykalne, Stronnictwo Pracy Nar. i Pol. Zjednoczenie Postępowe; rozwiązana 1917.
organ doradczo-opiniodawczy rządu RP na uchodźstwie o charakterze quasi-parlamentarnym; powołana XII 1939 przez rząd gen. W. Sikorskiego; siedziba w Paryżu, następnie w Angers, od VII 1940 w Londynie; kilkudziesięciosobowy skład mianował prezydent RP spośród przedstawicieli gł. partii i stronnictw polit., także mniejszości nar. oraz bezpartyjnych; pierwszy przewodniczący I. Paderewski; VIII 1941 rozwiązana w konsekwencji sporów polit. o dalszy kształt relacji między Polską a ZSRR po zerwaniu stosunków dyplomatycznych na tle sprawy katyńskiej; powtórnie powołana II 1942 (przew. S. Grabski); rozwiązana VII 1945 po wycofaniu przez rządy USA i W. Brytanii uznania rządowi RP na uchodźstwie (na rzecz utworzonego w kraju Tymczasowego Rządu Jedności Nar.); 1949 częściowo odtworzona w W. Brytanii; spory i waśnie rozłamowe w łonie tzw. obozu londyńskiego minimalizowały jej znaczenie (równolegle istniała 1954-72 Rada Jedności Narodowej); rozwiązana 1991 wraz z pozostałymi organami władz RP na uchodźstwie - po uroczystym przekazaniu w sejmie prezydentowi L. Wałęsie insygniów władzy państwowej przez ostatniego prezydenta RP na uchodźstwie, R. Kaczorowskiego.
WIOSNA LUDÓW, ŻELIGOWSKI- RADY NARODOWE, 1944-90 terenowe organy...
- Rada Narodowa Lwowska, (Rada Narodowa Centralna...
- SŁOWACKA RADA NARODOWA, Slovenská narodná rada...