w architekturze występował od końca XVIII w., przejawiał się w pawilonach ogrodowych (Puławy, Arkadia), neogotyckich pałacykach naśladujących średniowieczne zamki, willach podmiejskich; dążono do uzyskania "malowniczości" pojętej zgodnie z estetyką romantyzmu, stosowano baszty, wieżyczki, wykusze - np. pałacyk w Korsuniu i Domek Gotycki w Puławach (oba Ch.P. Aigner), rezydencja Paców w Dowspudzie (H. Marconi, 1822), pałac w Kórniku, fasada zamku w Lublinie; architekturze towarzyszyły założenia ogrodowe lub parkowe w krajobrazowym stylu romantycznym. W dziedzinie rzeźby cechy klasyczne z romantycznymi łączyli: J. Tatarkiewicz, po 1830 T. Lenartowicz, M. Rogoziński. W malarstwie zapowiedzi romantyzmu widoczne są w twórczości A. Orłowskiego, M. Stachowicza; w duchu romantyzmu tworzyli: W. Wańkowicz (portrety Mickiewicza), F. Lampi (pejzaże i portrety).
- POLSKA. SZTUKA. KLASYCYZM, rozwijał się od ok.(...)
- ŻYDOWSKA SZTUKA, początki tradycyjnej...
- OGRODOWA SZTUKA, zakomponowanie elementów...