(1881-1945)
kompozytor węgierski, etnograf (zgromadził kilkanaście tys. autentycznych melodii węgierskich, bałkańskich, słowackich i in.); prof. konserwatorium w Budapeszcie; od 1940 na emigracji w USA. Kompozycje Bartóka cechuje wykorzystanie w bogatym zakresie elementów węg. folkloru, wyrazista rytmika i zerwanie z tradycyjnym systemem dur-moll, niezwykła, wielobarwna instrumentacja; m.in. opera Zamek Sinobrodego, balety (m.in. Drewniany książę, Cudowny mandaryn), poematy symfoniczne, koncerty na fortepian, skrzypce, muzyka kameralna i fortepianowa (m.in. Mikrokosmos), opracowania chóralne i instrumentalne muzyki ludowej.
SEROCKI, DOHNÁNYI Ernö von, EMERSON, LAKE AND PALMER, SEIBER, KENTON, SİNNICOLAU MARE, POLITONALNOŚĆ, MELODIA, KODÁLY, WĘGIERSKA MUZYKA